Enfeksiyon, yapay eklem protezi sonrası en ciddi komplikasyonlardan biridir; bu, hastalara çok sayıda cerrahi darbe getirmenin yanı sıra büyük tıbbi kaynaklar tüketir. Son 10 yılda yapay eklem protezi sonrası enfeksiyon oranı önemli ölçüde azaldı, ancak yapay eklem protezi uygulanan hastaların mevcut büyüme hızı, enfeksiyon oranındaki azalma oranını çok aştı, bu nedenle ameliyat sonrası enfeksiyon sorunu göz ardı edilmemelidir.
I. Morbidite nedenleri
Yapay eklem replasman sonrası enfeksiyonlar, ilaca dirençli etken organizmaların neden olduğu hastane kaynaklı enfeksiyonlar olarak değerlendirilmelidir. En yaygın olanı %70 ila %80'i oluşturan stafilokoklardır; gram negatif basiller, anaeroblar ve A grubu olmayan streptokoklar da yaygındır.
II Patogenez
Enfeksiyonlar iki kategoriye ayrılır: biri erken enfeksiyon, diğeri geç enfeksiyon veya geç başlangıçlı enfeksiyon olarak adlandırılır. Erken enfeksiyonlar, ameliyat sırasında bakterilerin ekleme doğrudan girmesinden kaynaklanır ve genellikle Staphylococcus epidermidis'tir. Geç başlangıçlı enfeksiyonlara kan yoluyla bulaşma neden olur ve çoğunlukla Staphylococcus aureus'tur. Ameliyat edilen eklemlerin enfeksiyon kapma olasılığı daha yüksektir. Örneğin yapay eklem protezi sonrası revizyon vakalarında %10 enfeksiyon oranı vardır ve romatoid artrit nedeniyle eklem protezi uygulanan kişilerde enfeksiyon oranı da daha yüksektir.
Enfeksiyonların çoğu ameliyattan sonraki birkaç ay içinde ortaya çıkar, en erken olanı ameliyattan sonraki ilk iki haftada ortaya çıkabilir, ancak aynı zamanda akut eklem şişmesi, ağrı ve ateş gibi erken ana belirtilerin ortaya çıkmasından birkaç yıl önce de ortaya çıkabilir. Ateş semptomlarının ameliyat sonrası pnömoni, idrar yolu enfeksiyonları vb. gibi diğer komplikasyonlardan ayırt edilmesi gerekir.
Erken enfeksiyon durumunda vücut ısısı düzelmediği gibi ameliyattan üç gün sonra da yükselir. Eklem ağrısı sadece yavaş yavaş azalmaz, aynı zamanda yavaş yavaş şiddetlenir ve istirahatte zonklayan bir ağrı vardır. Kesiden anormal sızıntı veya sekresyon var. Bu durum dikkatle incelenmeli ve ateş, akciğerler veya idrar yolları gibi vücudun diğer bölgelerindeki ameliyat sonrası enfeksiyonlara kolaylıkla bağlanmamalıdır. Aynı zamanda, kesisel sızıntıyı, yağ sıvılaşması gibi olağan yaygın sızıntı olarak basitçe göz ardı etmemek de önemlidir. Enfeksiyonun yüzeysel dokularda mı yoksa protez çevresinde derinlerde mi yerleştiğinin belirlenmesi de önemlidir.
Çoğunluğu hastaneden çıkmış, ilerlemiş enfeksiyonu olan hastalarda eklemlerde şişlik, ağrı ve ateş çok şiddetli olmayabilir. Hastaların yarısının ateşi olmayabilir. Staphylococcus epidermidis, hastaların yalnızca %10'unda beyaz kan hücresi sayısında artışla ağrısız bir enfeksiyona neden olabilir. Yüksek kan sedimantasyonu daha yaygındır ancak yine spesifik değildir. Ağrı bazen protez gevşemesi olarak yanlış teşhis edilir; ikincisi, istirahatle geçmesi gereken hareketle ilişkili ağrı ve dinlenmeyle geçmeyen inflamatuar ağrıdır. Ancak protez gevşemesinin asıl nedeninin gecikmiş kronik enfeksiyon olduğu öne sürülmektedir.
III. Teşhis
1. Hematolojik muayene:
Temel olarak beyaz kan hücresi sayımı artı sınıflandırmayı, interlökin 6'yı (IL-6), C-reaktif proteini (CRP) ve eritrosit sedimantasyon hızını (ESR) içerir. Hematolojik incelemenin avantajları basit ve kolay uygulanabilmesi, sonuçların hızlı bir şekilde alınabilmesidir; ESR ve CRP'nin özgüllüğü düşüktür; IL-6, ameliyat sonrası erken dönemde periprostetik enfeksiyonun belirlenmesinde büyük değere sahiptir.
2.Görüntüleme incelemesi:
Röntgen filmi: Enfeksiyon tanısı için ne hassas ne de spesifik.
Diz protezi enfeksiyonunun röntgen filmi
Artrografi: Enfeksiyon tanısındaki ana temsili performans, sinovyal sıvının ve apsenin dışarı akışıdır.
BT: eklem efüzyonunun, sinüs yollarının, yumuşak doku apselerinin, kemik erozyonunun, periprostetik kemik erimesinin görselleştirilmesi.
MR: Eklem sıvısı ve apselerin erken tespiti açısından oldukça hassastır, periprostetik enfeksiyonların tanısında yaygın olarak kullanılmaz.
Ultrason: sıvı birikmesi.
3.Nükleer tıp
Teknesyum-99 kemik taraması artroplasti sonrası periprostetik enfeksiyonların tanısında %33 duyarlılık ve %86 özgüllüğe sahipken, indiyum-111 işaretli lökosit taraması periprostetik enfeksiyonların tanısında %77 duyarlılıkla daha değerlidir ve %86 özgüllük. Artroplasti sonrası periprostetik enfeksiyonların incelenmesinde iki tarama birlikte kullanıldığında daha yüksek duyarlılık, özgüllük ve doğruluk elde edilebilir. Bu test halen nükleer tıpta periprostetik enfeksiyonların tanısında altın standarttır. Florodeoksiglukoz-pozitron emisyon tomografisi (FDG-PET). Enfekte bölgede artan glikoz alımına sahip inflamatuar hücreleri tespit eder.
4. Moleküler biyoloji teknikleri
PCR: yüksek hassasiyet, yanlış pozitifler
Gen çipi teknolojisi: araştırma aşaması.
5. Artrosentez:
Eklem sıvısının sitolojik incelemesi, bakteri kültürü ve ilaç duyarlılık testi.
Bu yöntem basit, hızlı ve doğrudur
Kalça enfeksiyonlarında, artmış ESR ve CRP ile birlikte eklem sıvısı lökosit sayısının > 3000/ml olması, periprostetik enfeksiyonun varlığı için en iyi kriterdir.
6. İntraoperatif hızlı dondurulmuş kesit histopatolojisi
Periprostetik dokunun hızlı intraoperatif dondurulmuş kesiti, histopatolojik inceleme için en sık kullanılan intraoperatif yöntemdir. Feldman'ın teşhis kriterleri, yani en az 5 ayrı mikroskobik alanda yüksek büyütme (400x) başına 5 nötrofilden büyük veya eşit nötrofil, sıklıkla donmuş kesitlere uygulanır. Bu yöntemin duyarlılığının ve özgüllüğünün sırasıyla %80 ve %90'ı aşacağı gösterilmiştir. Bu yöntem şu anda intraoperatif tanı için altın standarttır.
7. Patolojik dokunun bakteriyel kültürü
Periprostetik dokuların bakteri kültürü, enfeksiyonun teşhisinde yüksek özgüllüğe sahiptir ve periprostetik enfeksiyonların teşhisinde altın standart olarak kabul edilmektedir ve aynı zamanda ilaç duyarlılık testi için de kullanılabilir.
IV. Ayırıcı tanıs
Staphylococcus epidermidis'in neden olduğu ağrısız protez eklem enfeksiyonlarını protez gevşemesinden ayırmak daha zordur. Röntgen ve diğer testlerle teyit edilmesi gerekir.
V. Tedavi
1. Basit antibiyotik konservatif tedavisi
Tsakaysma ve se,gawa, artroplasti sonrası enfeksiyonları dört tipe ayırdı; tip I asemptomatik tip, hastada sadece revizyon cerrahisinde bakteri üremesi tespit edilen doku kültürü ve aynı bakteri ile en az iki örnek kültürlendi; tip II, ameliyattan sonraki bir ay içinde ortaya çıkan erken bir enfeksiyondur; tip III gecikmiş bir kronik enfeksiyondur; Tip IV ise akut hematojen bir enfeksiyondur. Antibiyotik tedavisinin prensibi hassas, yeterli miktar ve sürededir. Ameliyat öncesi eklem boşluğu ponksiyonu ve ameliyat sırasında doku kültürü, doğru antibiyotik seçimi açısından büyük önem taşıyor. Bakteri kültürü tip I enfeksiyon açısından pozitifse, 6 hafta boyunca hassas antibiyotiklerin basit uygulanması iyi sonuçlar sağlayabilir.
2. Protez tutma, debridman ve drenaj, tüp irrigasyon ameliyatı
Travma tutucu protez tedavisinin benimsenmesinin dayanağı, protezin stabil olması ve akut enfeksiyon olmasıdır. Enfekte eden organizma açıktır, bakteriyel virülans düşüktür ve hassas antibiyotikler mevcuttur ve astar veya ara parça debridman sırasında değiştirilebilir. Literatürde sadece antibiyotiklerle sadece %6 ve antibiyotik artı debridman ve protez korumasıyla %27 oranında iyileşme oranları rapor edilmiştir.
İyi protez fiksasyonu ile erken evre enfeksiyon veya akut hematojen enfeksiyon için uygundur; ayrıca enfeksiyonun antimikrobiyal tedaviye duyarlı, virülansı düşük bir bakteriyel enfeksiyon olduğu açıktır. Yaklaşım, kapsamlı debridman, antimikrobiyal yıkama ve drenaj (6 hafta süreyle) ve postoperatif sistemik intravenöz antimikrobiyallerden (6 hafta ila 6 ay süreyle) oluşur. Dezavantajları: Yüksek başarısızlık oranı (%45'e kadar), uzun tedavi süresi.
3. Tek aşamalı revizyon ameliyatı
Daha az travma, daha kısa hastanede kalış süresi, daha düşük tıbbi maliyet, daha az yara izi ve eklem sertliği gibi avantajlara sahiptir ve bu da ameliyat sonrası eklem fonksiyonunun iyileşmesine yardımcı olur. Bu yöntem esas olarak erken enfeksiyon ve akut hematojen enfeksiyonun tedavisi için uygundur.
Tek aşamalı değiştirme, yani tek adımlı yöntem, düşük toksisiteli enfeksiyonlar, kapsamlı debridman, antibiyotik kemik çimentosu ve hassas antibiyotiklerin bulunabilirliği ile sınırlıdır. İntraoperatif doku dondurulması sonuçlarına göre lökosit/yüksek büyütme alanı 5'ten az ise. Düşük toksisiteli bir enfeksiyonun göstergesidir. Kapsamlı debridmandan sonra tek aşamalı artroplasti yapıldı ve ameliyat sonrası enfeksiyon tekrarı olmadı.
İyice debridman yapıldıktan sonra açık bir işleme gerek kalmadan protez hemen değiştirilir. Küçük travma, kısa tedavi süresi ve düşük maliyet avantajlarına sahiptir, ancak postoperatif enfeksiyonun tekrarlama oranı daha yüksektir, bu da istatistiklere göre yaklaşık %23 ~ %73'tür. Tek aşamalı protez değişimi, aşağıdakilerden herhangi birini birleştirmeden, esas olarak yaşlı hastalar için uygundur: (1) protez ekleminde birden fazla ameliyat öyküsü; (2) sinüs yolu oluşumu; (3) şiddetli enfeksiyon (örn. septik), iskemi ve çevre dokularda yara izi; (4) kısmi çimento kalacak şekilde travmanın tamamlanmamış debridmanı; (5) Osteomiyeliti düşündüren röntgen; (6) kemik grefti gerektiren kemik defektleri; (7) karışık enfeksiyonlar veya oldukça öldürücü bakteriler (örn. Streptococcus D, Gram-negatif bakteriler); (8) kemik grefti gerektiren kemik kaybı; (9) kemik grefti gerektiren kemik kaybı; ve (10) kemik aşısı gerektiren kemik aşıları. Streptococcus D, Gram-negatif bakteriler, özellikle Pseudomonas, vb.) veya mantar enfeksiyonu, mikobakteriyel enfeksiyon; (8) Bakteri kültürü net değil.
4. İkinci aşama revizyon ameliyatı
Geniş endikasyon yelpazesi (yeterli kemik kitlesi, zengin periartiküler yumuşak dokular) ve enfeksiyonun yüksek oranda ortadan kaldırılması nedeniyle son 20 yıldır cerrahlar tarafından tercih edilmektedir.
Ara parçalar, antibiyotik taşıyıcılar, antibiyotikler
Kullanılan spacer tekniği ne olursa olsun, eklemdeki antibiyotik konsantrasyonunu arttırmak ve enfeksiyonun iyileşme oranını arttırmak için antibiyotiklerle çimentolu fiksasyon gereklidir. Yaygın olarak kullanılan antibiyotikler tobramisin, gentamisin ve vankomisindir.
Uluslararası ortopedi topluluğu, artroplasti sonrası derin enfeksiyon için en etkili tedaviyi kabul etmiştir. Yaklaşım, kapsamlı debridman, protezin ve yabancı cismin çıkarılması, eklem aralayıcı yerleştirilmesi, intravenöz duyarlı antimikrobiyallerin en az 6 hafta süreyle kullanılması ve son olarak enfeksiyonun etkili bir şekilde kontrol altına alınmasının ardından protezin yeniden implantasyonundan oluşur.
Avantajları:
Revizyon ameliyatı öncesinde etkin olarak kullanılabilecek bakteri türlerinin ve hassas antimikrobiyal ajanların tanımlanması için yeterli zaman.
Diğer sistemik enfeksiyon odaklarının kombinasyonu zamanında tedavi edilebilir.
Nekrotik dokuyu ve yabancı cisimleri daha iyi çıkarmak için debridman için iki fırsat vardır, bu da postoperatif enfeksiyonların tekrarlama oranını önemli ölçüde azaltır.
Dezavantajları:
Yeniden anestezi ve ameliyat riski artırır.
Daha uzun tedavi süresi ve daha yüksek tıbbi maliyet.
Ameliyat sonrası fonksiyonel iyileşme zayıf ve yavaştır.
Artroplasti: Tedaviye yanıt vermeyen inatçı enfeksiyonlar veya büyük kemik defektleri için uygundur; hastanın durumu yeniden ameliyatı ve rekonstrüksiyon başarısızlığını sınırlıyor. Ameliyat sonrası kalan ağrı, hareketliliğe yardımcı olmak için uzun süreli destek kullanma ihtiyacı, zayıf eklem stabilitesi, uzuv kısalması, fonksiyonel etki, uygulama kapsamı sınırlıdır.
Artroplasti: Postoperatif enfeksiyonların geleneksel tedavisi, postoperatif stabilitenin iyi olması ve ağrının giderilmesidir. Ekstremitenin kısalması, yürüme bozuklukları ve eklem hareketliliğinin kaybı dezavantajlarıdır.
Ampütasyon: Ameliyat sonrası derin enfeksiyonun tedavisinde son çaredir. Şunlar için uygundur: (1) onarılamaz ciddi kemik kaybı, yumuşak doku defektleri; (2) güçlü bakteriyel virülans, karışık enfeksiyonlar, antimikrobiyal tedavi etkisizdir, sistemik toksisiteye neden olur, yaşamı tehdit eder; (3) kronik enfeksiyonlu hastalarda çoklu revizyon cerrahisi başarısızlığı öyküsü vardır.
VI. Önleme
1. Ameliyat öncesi faktörler:
Hastanın ameliyat öncesi durumunu optimize edin ve mevcut tüm enfeksiyonlar ameliyat öncesi tedavi edilmelidir. En yaygın kan yoluyla bulaşan enfeksiyonlar deri, idrar yolu ve solunum yolundan kaynaklanan enfeksiyonlardır. Kalça veya diz artroplastisinde alt ekstremite derisinin kırılmaması gerekir. Yaşlı hastalarda sık görülen asemptomatik bakteriürinin ameliyat öncesi tedavi edilmesine gerek yoktur; Semptomlar ortaya çıktığında derhal tedavi edilmelidir. Bademcik iltihabı, üst solunum yolu enfeksiyonu ve tinea pedis hastalarında lokal enfeksiyon odakları ortadan kaldırılmalıdır. Daha büyük diş operasyonları potansiyel bir kan dolaşımı enfeksiyonu kaynağıdır ve kaçınılmasına rağmen, eğer diş operasyonları gerekliyse bu tür prosedürlerin artroplasti öncesinde yapılması tavsiye edilir. Anemi, hipoproteinemi, kombine diyabet ve kronik idrar yolu enfeksiyonları gibi genel durumu kötü olan hastalar, sistemik durumu iyileştirmek için agresif ve birincil hastalık için erken tedavi edilmelidir.
2. İntraoperatif yönetim:
(1) Artroplastide rutin terapötik yaklaşımda tamamen aseptik teknikler ve araçlar da kullanılmalıdır.
(2) Hastanın cildinin hastane kaynaklı bakteri suşlarıyla kolonize olma riskini azaltmak için ameliyat öncesi hastanede yatış en aza indirilmeli ve ameliyat günü rutin tedavi yapılmalıdır.
(3) Preoperatif alan cilt hazırlığı için uygun şekilde hazırlanmalıdır.
(4) Cerrahi önlükler, maskeler, şapkalar ve laminer akışlı ameliyathaneler, ameliyathanede havayla taşınan bakterilerin azaltılmasında etkilidir. Çift eldiven kullanılması cerrah ile hasta arasındaki el teması riskini azaltabilir ve önerilebilir.
(5) Daha kısıtlayıcı, özellikle menteşeli protez kullanımının, fagositoz aktivitesini azaltan aşındırıcı metal artıkları nedeniyle, kısıtlayıcı olmayan total diz artroplastisine göre enfeksiyon riskinin daha yüksek olduğu ve bu nedenle protez seçiminde kaçınılması gerektiği klinik olarak kanıtlanmıştır. .
(6) Operatörün cerrahi tekniğini iyileştirin ve operasyon süresini kısaltın (mümkünse <2,5 saat). Cerrahi sürenin kısalması havaya maruz kalma süresini kısaltabilir, bu da turnike kullanım süresini azaltabilir. Ameliyat sırasında kaba operasyonlardan kaçının, yara tekrar tekrar sulanabilir (darbeli sulama tabancası en iyisidir) ve kontamine olduğundan şüphelenilen insizyonlar için iyot buharına batırma yapılabilir.
3. Ameliyat sonrası faktörler:
(1) Cerrahi darbeler insülin direncini tetikler, bu da hiperglisemiye yol açabilir; bu durum postoperatif birkaç hafta devam edebilir ve hastayı yarayla ilişkili komplikasyonlara yatkın hale getirebilir ve ayrıca diyabetik olmayan hastalarda da ortaya çıkabilir. Bu nedenle klinik postoperatif kan şekeri takibi de aynı derecede önemlidir.
(2) Derin ven trombozu hematom riskini ve buna bağlı olarak yarayla ilgili sorunları artırır. Bir vaka kontrol çalışması, derin ven trombozunu önlemek için ameliyat sonrası düşük moleküler heparin uygulamasının enfeksiyon olasılığını azaltmada faydalı olduğunu buldu.
(3) Kapalı drenaj enfeksiyon için potansiyel bir giriş kapısıdır, ancak bunun yara enfeksiyonu oranlarıyla ilişkisi özel olarak araştırılmamıştır. İlk sonuçlar, postoperatif analjezik uygulaması olarak kullanılan eklem içi kateterlerin de yara enfeksiyonuna duyarlı olabileceğini düşündürmektedir.
4. Antibiyotik profilaksisi:
Günümüzde ameliyat öncesi ve sonrası sistemik olarak intravenöz olarak uygulanan antibiyotiklerin profilaktik dozlarının klinikte rutin olarak uygulanması postoperatif enfeksiyon riskini azaltmaktadır. Sefalosporinler çoğunlukla klinikte tercih edilen antibiyotik olarak kullanılır ve antibiyotik kullanımının zamanlaması ile cerrahi alan enfeksiyonlarının oranı arasında U şeklinde bir eğri ilişkisi vardır; antibiyotik için optimal zaman çerçevesinden önce ve sonra enfeksiyon riski daha yüksektir. kullanmak. Yakın zamanda yapılan büyük bir çalışma, insizyondan 30 ila 60 dakika önce kullanılan antibiyotiklerin en düşük enfeksiyon oranına sahip olduğunu buldu. Buna karşılık, total kalça artroplastisiyle ilgili bir başka önemli çalışma, insizyonun ilk 30 dakikasında uygulanan antibiyotiklerle en düşük enfeksiyon oranının görüldüğünü gösterdi. Bu nedenle uygulama süresinin genellikle operasyondan 30 dakika önce olduğu kabul edilir ve en iyi sonuçlar anestezi indüksiyonu sırasında elde edilir. Ameliyattan sonra başka bir profilaktik doz antibiyotik verilir. Avrupa ve Amerika'da antibiyotikler genellikle ameliyat sonrası üçüncü güne kadar kullanılırken, Çin'de genellikle 1 ila 2 hafta boyunca sürekli olarak kullanıldığı bildiriliyor. Ancak genel görüş, özel durumlar olmadıkça güçlü geniş spektrumlu antibiyotiklerin uzun süreli kullanımından kaçınılması gerektiği ve uzun süreli antibiyotik kullanımı gerekliyse mantar enfeksiyonlarını önlemek için antifungal ilaçların antibiyotiklerle birlikte kullanılmasının önerildiği yönündedir. . Vankomisinin metisiline dirençli Staphylococcus aureus taşıyan yüksek riskli hastalarda etkili olduğu gösterilmiştir. Özellikle antibiyotiğin yarı ömrünün kısa olduğu durumlarda, iki taraflı ameliyatlar da dahil olmak üzere uzun süreli ameliyatlarda daha yüksek dozda antibiyotik kullanılmalıdır.
5. Antibiyotiklerin kemik çimentosu ile birlikte kullanımı:
Antibiyotikle aşılanmış çimento aynı zamanda ilk kez Norveç'te artroplastide kullanıldı; burada başlangıçta bir Norveç Artroplasti Kayıt Çalışması, antibiyotik IV ve çimento (kombine antibiyotik protez) infüzyonu kombinasyonunun kullanımının derin enfeksiyon oranını her iki yöntemin tek başına kullanılmasından daha etkili bir şekilde azalttığını gösterdi. . Bu bulgu, önümüzdeki 16 yıl boyunca yapılan bir dizi büyük araştırmayla doğrulandı. Finlandiya'da yapılan bir çalışma ve Avustralya Ortopedi Derneği 2009, ilk kez yapılan ve revizyon diz artroplastisinde antibiyotik katkılı çimentonun rolü hakkında benzer sonuçlara ulaştı. Ayrıca 40 g kemik çimentosu başına 2 g'ı aşmayacak dozlarda antibiyotik tozu eklendiğinde kemik çimentosunun biyomekanik özelliklerinin etkilenmediği de gösterilmiştir. Ancak her antibiyotik kemik çimentosuna eklenemez. Kemik çimentosuna eklenebilecek antibiyotikler şu koşullara sahip olmalıdır: güvenlik, termal stabilite, hipoalerjenite, suda iyi çözünürlük, geniş antimikrobiyal spektrum ve toz halinde malzeme. Günümüzde vankomisin ve gentamisin klinik uygulamada daha yaygın olarak kullanılmaktadır. Çimentoya antibiyotik enjeksiyonunun alerjik reaksiyon riskini, dirençli suşların ortaya çıkmasını ve protezin aseptik gevşemesini artıracağı düşünülüyordu ancak şu ana kadar bu endişeleri destekleyecek bir kanıt bulunamadı.
VII. Özet
Öykü, fizik muayene ve yardımcı testler yoluyla hızlı ve doğru tanı koymak, eklem enfeksiyonlarının başarılı tedavisi için bir ön koşuldur. Eklem enfeksiyonlarının tedavisinde temel prensip, enfeksiyonun ortadan kaldırılması ve ağrısız, iyi fonksiyon gösteren bir yapay eklemin restore edilmesidir. Eklem enfeksiyonunun antibiyotik tedavisi basit ve ucuz olmasına rağmen eklem enfeksiyonunun ortadan kaldırılması çoğunlukla cerrahi yöntemlerin bir kombinasyonunu gerektirir. Cerrahi tedaviyi seçmenin anahtarı, eklem enfeksiyonlarıyla baş etmenin temel unsuru olan protezin çıkarılması sorununu dikkate almaktır. Günümüzde antibiyotik, debridman ve artroplastinin kombine uygulanması, çoğu karmaşık eklem enfeksiyonu için kapsamlı bir tedavi haline gelmiştir. Ancak yine de geliştirilmesi ve mükemmelleştirilmesi gerekiyor.
Gönderim zamanı: Mayıs-06-2024
