Ayak bileği yaralanmaları, kas-iskelet sistemi yaralanmalarının yaklaşık %25'inde görülen yaygın bir spor yaralanmasıdır ve en yaygın olanı lateral kollateral bağ (LCL) yaralanmalarıdır. Şiddetli durum zamanında tedavi edilmezse, tekrarlayan burkulmalara yol açması kolaydır ve daha ciddi vakalar ayak bileği ekleminin işlevini etkileyecektir. Bu nedenle, hastaların yaralanmalarını erken bir aşamada teşhis etmek ve tedavi etmek büyük önem taşımaktadır. Bu makale, klinisyenlerin tanı doğruluğunu artırmalarına yardımcı olmak için ayak bileği ekleminin lateral kollateral bağ yaralanmalarının teşhis becerilerine odaklanacaktır.
I. Anatomi
Ön talofibular bağ (ATFL): Düzleşmiş, lateral kapsüle kaynaşmış, fibulanın önünden başlayıp talus gövdesinin önünde sonlanan bağdır.
Kalkaneofibular bağ (KFL): Kordon şeklindedir, distal lateral malleolusun ön sınırından başlar ve kalkaneusta sonlanır.
Posterior talofibular ligament (PTFL): Lateral malleolusun medial yüzeyinden başlar ve medial talusun posteriorunda sonlanır.
Tek başına ATFL yaralanmalarının yaklaşık %80'ini oluşturduğu, ATFL ile CFL yaralanmalarının ise yaklaşık %20'sini oluşturduğu tespit edildi.
Ayak bileği ekleminin lateral kollateral bağının şematik diyagramı ve anatomik diyagramı
II. Yaralanma mekanizması
Supinasyon yaralanmaları: anterior talofibular ligament
kalkaneofibular bağ varus yaralanması: kalkaneofibular bağ
III. Yaralanma derecelendirmesi
Derece I: Bağ gerilmesi, görünür bağ yırtığı yok, nadiren şişlik veya hassasiyet var ve fonksiyon kaybı belirtisi yok;
Derece II: Bağın kısmi makroskopik yırtığı, orta düzeyde ağrı, şişlik ve hassasiyet, eklem fonksiyonunda hafif bozulma;
Derece III: Bağ tamamen yırtılmış ve bütünlüğünü kaybetmiştir, belirgin şişlik, kanama ve hassasiyet görülür, fonksiyonda belirgin kayıp ve eklem instabilitesi belirtileri görülür.
IV. Klinik muayene Ön çekmece testi
Hasta, dizini büküp baldırının ucu sarkacak şekilde oturtulur ve muayene eden kişi bir eliyle kaval kemiğini yerinde tutarken diğer eliyle ayağı topuğun arkasına doğru öne doğru iter.
Alternatif olarak, hasta sırtüstü ya da oturtulur, diz 60 ila 90 derece bükülür, topuğu yere sabitlenir ve muayene eden kişi distal tibiaya arka basınç uygular.
Pozitif sonuç anterior talofibular ligamanın yırtılmasını öngörür.
İnversiyon stres testi
Proksimal ayak bileği immobilize edilerek, talus eğim açısının değerlendirilmesi amacıyla distal ayak bileğine varus stresi uygulandı.
Karşı tarafla karşılaştırıldığında >5° şüpheli pozitif, >10° pozitif; tek taraflı >15° ise pozitiftir.
Kalkaneofibular bağ kopmasının pozitif bir öngörücüsü.
Görüntüleme testleri
Yaygın ayak bileği spor yaralanmalarının röntgenleri
Röntgenler negatif, ancak MRI ön talofibular ve kalkaneofibular bağlarda yırtıklar gösteriyor
Avantajları: Ekonomik ve basit olması nedeniyle ilk tercih röntgendir; Yaralanmanın derecesi talus eğiminin derecesine bakılarak değerlendirilir. Dezavantajları: Eklem stabilitesinin korunmasında önemli olan özellikle ligamentöz yapılar olmak üzere yumuşak dokuların kötü görüntülenmesi.
MR
Şekil 1 20° eğik pozisyon en iyi anterior talofibular ligamenti (ATFL) gösterdi; Şekil 2 ATFL taramasının azimut çizgisi
Farklı ön talofibular bağ yaralanmalarının MRI görüntüleri şunları gösterdi: (A) ön talofibular bağ kalınlaşması ve ödem; (B) ön talofibular bağ yırtığı; (C) ön talofibular bağ kopması; (D) kopma kırığı olan ön talofibular bağ yaralanması.
Şekil 3 -15° eğik pozisyon en iyi kalkaneofibular ligamenti (CFI) gösterdi;
Şekil 4. CFL tarama azimutu
Kalkaneofibular ligamanın akut, tam yırtığı
Şekil 5: Koronal görünüm en iyi posterior talofibular ligamenti (PTFL) göstermektedir;
Şekil 6 PTFL tarama azimutu
Posterior talofibular ligamanın kısmi yırtığı
Tanının derecelendirilmesi:
Sınıf I: Hasar yok;
Derece II: Bağ kontüzyonu, iyi doku devamlılığı, bağlarda kalınlaşma, hipoekojenite, çevre dokularda ödem;
Derece III: Bağ morfolojisi tam değildir, doku bütünlüğünde incelme veya kısmi bozulma, bağlarda kalınlaşma ve sinyal artışı vardır;
Derece IV: Bağ devamlılığının tam olarak bozulması, buna kopma kırıkları, bağların kalınlaşması ve lokal veya yaygın sinyal artışı eşlik edebilir.
Avantajları: Yumuşak dokularda yüksek çözünürlük, bağ yaralanması tiplerinin net bir şekilde gözlenmesi; Kıkırdak hasarı, kemik ezilmesi ve bileşik yaralanmanın genel durumunu gösterebilir.
Dezavantajları: Kırık ve eklem kıkırdağı hasarının kesilip kesilmediğini doğru bir şekilde belirlemek mümkün değildir; Ayak bileği bağının karmaşık yapısı nedeniyle inceleme etkinliği yüksek değildir; Pahalı ve zaman alıcıdır.
Yüksek frekanslı ultrason
Şekil 1a: Ön talofibular bağ yaralanması, kısmi yırtık; Şekil 1b: Ön talofibular bağ tamamen yırtılmış, güdük kalınlaşmış ve ön lateral boşlukta büyük bir efüzyon görülüyor.
Şekil 2a: Kalkaneofibular bağ yaralanması, kısmi yırtık; Şekil 2b: Kalkaneofibular bağ yaralanması, tam kopma
Şekil 3a: Normal anterior talofibular ligament: ters üçgen, düzgün hipoekoik yapı gösteren ultrason görüntüsü; Şekil 3b: Normal kalkaneofibular ligament: Ultrason görüntüsünde orta derecede ekojenik ve yoğun filamentli yapı
Şekil 4a: Ultrason görüntüsünde ön talofibular ligamanın kısmi yırtığı; Şekil 4b: Ultrason görüntüsünde kalkaneofibular ligamanın tam yırtığı
Tanının derecelendirilmesi:
kontüzyon: akustik görüntüler sağlam yapı, kalınlaşmış ve şişmiş bağlar gösterir; Kısmi yırtık: Bağda şişlik vardır, bazı liflerde kalıcı kopma vardır veya lifler lokal olarak incelmiştir. Dinamik taramalar, bağ gerginliğinin önemli ölçüde zayıfladığını ve bağın inceldiğini ve arttığını ve valgus veya varus durumunda elastikiyetin zayıfladığını gösterdi.
Tam yırtık: Distal ayrılma ile birlikte tamamen ve kalıcı olarak kopmuş bir bağdır, dinamik taramada bağ gerginliği veya artmış yırtık görülmez, valgus veya varusta ise bağ elastikiyet kaybı olmadan ve gevşek bir eklemle diğer uca doğru hareket eder.
Avantajları: düşük maliyet, kullanımı kolay, invaziv olmayan; Her deri altı doku katmanının ince yapısı açıkça görüntülenir, bu da kas-iskelet sistemi doku lezyonlarının gözlemlenmesine elverişlidir. Keyfi kesit incelemesi, bağ kuşağına göre bağın tüm sürecini izlemek, bağ yaralanmasının yerini netleştirmek ve bağ gerginliği ve morfolojik değişiklikleri dinamik olarak gözlemlemek.
Dezavantajları: MR'a göre yumuşak doku çözünürlüğü daha düşüktür; Profesyonel teknik operasyona güvenir.
Artroskopi kontrolü
Avantajları: Lateral malleolus ve arka ayağın yapılarını (alt talus eklemi, ön talofibular bağ, kalkaneofibular bağ vb.) doğrudan gözlemleyerek bağların bütünlüğünü değerlendirmek ve cerrahın cerrahi planı belirlemesine yardımcı olmak.
Dezavantajları: İnvazivdir, sinir hasarı, enfeksiyon vb. gibi bazı komplikasyonlara neden olabilir. Genellikle bağ yaralanmalarının teşhisinde altın standart olarak kabul edilir ve günümüzde çoğunlukla bağ yaralanmalarının tedavisinde kullanılır.
Gönderi zamanı: 29-Eyl-2024
