Ayak bileği yaralanmaları, kas-iskelet sistemi yaralanmalarının yaklaşık %25'inde görülen yaygın bir spor yaralanmasıdır ve en sık görüleni lateral kollateral bağ (LCL) yaralanmalarıdır. Ciddi durum zamanında tedavi edilmezse, tekrarlayan burkulmalara yol açabilir ve daha ciddi vakalar ayak bileği ekleminin işlevini etkileyebilir. Bu nedenle, hastaların yaralanmalarını erken evrede teşhis ve tedavi etmek büyük önem taşımaktadır. Bu makale, klinisyenlerin tanı doğruluğunu artırmalarına yardımcı olmak için ayak bileği ekleminin lateral kollateral bağ yaralanmalarının tanı becerilerine odaklanacaktır.
I. Anatomi
Ön talofibular bağ (ATFL): yassılaşmış, lateral kapsüle kaynaşmış, fibulanın önünden başlayıp talus gövdesinin önünde sonlanmıştır.
Kalkaneofibular bağ (KFL): Kordon şeklindedir, distal lateral malleolusun ön sınırından başlar ve kalkaneusta sonlanır.
Posterior talofibular ligament (PTFL): Lateral malleolusun medial yüzeyinden başlar ve medial talusun posteriorunda sonlanır.
Tek başına ATFL yaralanmaların yaklaşık %80'ini oluştururken, ATFL ile CFL yaralanmalarının birleşimi yaklaşık %20'lik bir yaralanmaya neden oldu.
Ayak bileği ekleminin lateral kollateral bağının şematik diyagramı ve anatomik diyagramı
II. Yaralanma mekanizması
Supinasyon yaralanmaları: anterior talofibular ligament
kalkaneofibular bağ varus yaralanması: kalkaneofibular bağ
III. Yaralanma derecelendirmesi
Derece I: Bağ gerilmesi, görünür bağ yırtığı yok, nadiren şişlik veya hassasiyet var ve fonksiyon kaybı belirtisi yok;
Derece II: Bağın kısmi makroskobik yırtığı, orta derecede ağrı, şişlik ve hassasiyet, eklem fonksiyonunda hafif bozulma;
Derece III: Bağ tamamen yırtılmış ve bütünlüğünü kaybetmiştir, belirgin şişlik, kanama ve hassasiyet görülür, belirgin fonksiyon kaybı ve eklem instabilitesi belirtileri görülür.
IV. Klinik muayene Ön çekmece testi
Hasta, dizi bükülü ve baldır ucu sarkık şekilde oturtulur ve muayene eden kişi bir eliyle kaval kemiğini yerinde tutarken diğer eliyle ayağı topuğun arkasına doğru öne doğru iter.
Alternatif olarak hasta sırtüstü ya da oturtulur, diz 60-90 derece bükülür, topuğu yere sabitlenir ve muayene eden kişi distal tibiaya posterior basınç uygular.
Pozitif sonuç anterior talofibular ligamanın yırtılmasını öngörür.
İnversiyon stres testi
Proksimal ayak bileği immobilize edildi ve talus eğim açısını değerlendirmek için distal ayak bileğine varus stresi uygulandı.
Karşı tarafla karşılaştırıldığında >5° şüpheli pozitif, >10° pozitif; veya tek taraflı >15° pozitiftir.
Kalkaneofibular bağ kopmasının pozitif bir öngörücüsü.
Görüntüleme testleri
Yaygın ayak bileği spor yaralanmalarının röntgenleri
Röntgenler negatiftir, ancak MRI ön talofibular ve kalkaneofibular bağlarda yırtıklar olduğunu göstermektedir
Avantajları: Ekonomik ve basit olması nedeniyle ilk tercih röntgendir; Yaralanmanın derecesi talus eğiminin derecesi değerlendirilerek değerlendirilir. Dezavantajları: Eklem stabilitesinin sağlanmasında önemli olan özellikle bağ dokuları olmak üzere yumuşak dokuların iyi görüntülenememesi.
MR
Şekil 1 20° eğik pozisyon en iyi anterior talofibular ligamenti (ATFL) gösterdi; Şekil 2 ATFL taramasının azimut çizgisi
Farklı ön talofibular bağ yaralanmalarının MRI görüntüleri şunları gösterdi: (A) ön talofibular bağ kalınlaşması ve ödem; (B) ön talofibular bağ yırtığı; (C) ön talofibular bağ kopması; (D) avülsiyon kırığı ile birlikte ön talofibular bağ yaralanması.
Şekil 3 -15° oblik pozisyon en iyi kalkaneofibular ligamenti (CFI) gösterdi;
Şekil 4. CFL tarama azimutu
Kalkaneofibular bağın akut, tam yırtığı
Şekil 5: Koronal görünümde en iyi posterior talofibular ligament (PTFL) görülmektedir;
Şekil 6 PTFL tarama azimutu
Posterior talofibular ligamanın kısmi yırtığı
Tanının derecelendirilmesi:
Sınıf I: Hasar yok;
Derece II: Bağ kontüzyonu, iyi doku devamlılığı, bağlarda kalınlaşma, hipoekojenite, çevre dokularda ödem;
Derece III: Bağ morfolojisi tam değildir, doku devamlılığında incelme veya kısmi bozulma, bağlarda kalınlaşma ve sinyal artışı vardır;
Derece IV: Bağ devamlılığının tam olarak bozulması, buna kopma kırıkları, bağların kalınlaşması ve lokal veya diffüz sinyal artışı eşlik edebilir.
Avantajları: Yumuşak dokularda yüksek çözünürlük, bağ yaralanması tiplerinin net olarak gözlenmesi; Kıkırdak hasarı, kemik kontüzyonu ve bileşik yaralanmanın genel durumunu gösterebilir.
Dezavantajları: Kırık ve eklem kıkırdağı hasarının kesin olarak belirlenmesi mümkün değildir; Ayak bileği bağının karmaşık yapısı nedeniyle inceleme etkinliği yüksek değildir; Pahalı ve zaman alıcıdır.
Yüksek frekanslı ultrason
Şekil 1a: Ön talofibular bağ yaralanması, kısmi yırtık; Şekil 1b: Ön talofibular bağ tamamen yırtılmış, güdük kalınlaşmış ve ön lateral boşlukta büyük bir efüzyon görülüyor.
Şekil 2a: Kalkaneofibular bağ yaralanması, kısmi yırtık; Şekil 2b: Kalkaneofibular bağ yaralanması, tam kopma
Şekil 3a: Normal anterior talofibular bağ: ters üçgen, düzgün hipoekoik yapı gösteren ultrason görüntüsü; Şekil 3b: Normal kalkaneofibular bağ: ultrason görüntüsünde orta derecede ekojenik ve yoğun filamentli yapı
Şekil 4a: Ultrason görüntüsünde anterior talofibular ligamanın kısmi yırtığı; Şekil 4b: Ultrason görüntüsünde kalkaneofibular ligamanın tam yırtığı
Tanının derecelendirilmesi:
Çürük: Akustik görüntülerde sağlam yapı, kalınlaşmış ve şişmiş bağlar görülmektedir; Kısmi yırtık: Bağda şişlik vardır, bazı liflerde kalıcı kopukluk vardır veya lifler lokal olarak incelmiştir. Dinamik taramalar, bağ gerginliğinin önemli ölçüde zayıfladığını, valgus veya varus durumunda bağın inceldiğini ve arttığını ve elastikiyetinin zayıfladığını göstermiştir.
Tam yırtık: Distal ayrılma ile birlikte tamamen ve kalıcı olarak kopmuş bağ, dinamik taramada bağ gerginliği veya artmış yırtık görülmezken, valgus veya varusta bağ, elastikiyet kaybı ve gevşek eklem ile diğer uca doğru hareket eder.
Avantajları: Düşük maliyet, kolay kullanım, invaziv olmayan; Deri altı dokusunun her katmanının ince yapısı açıkça görüntülenerek, kas-iskelet sistemi doku lezyonlarının gözlenmesine olanak sağlar. Keyfi kesit incelemesi ile bağ kuşağına göre bağın tüm süreci izlenebilir, bağ yaralanmasının yeri netleştirilir ve bağ gerginliği ve morfolojik değişiklikler dinamik olarak gözlemlenebilir.
Dezavantajları: MR'a göre daha düşük yumuşak doku çözünürlüğü; Profesyonel teknik operasyona güvenilmesi gerekir.
Artroskopi kontrolü
Avantajları: Lateral malleolus ve arka ayağın yapılarını (alt talus eklemi, ön talofibular bağ, kalkaneofibular bağ vb.) doğrudan gözlemleyerek bağların bütünlüğünü değerlendirmek ve cerrahın cerrahi planı belirlemesine yardımcı olmak.
Dezavantajları: İnvazivdir, sinir hasarı, enfeksiyon vb. gibi bazı komplikasyonlara neden olabilir. Genellikle bağ yaralanmalarının teşhisinde altın standart olarak kabul edilir ve günümüzde çoğunlukla bağ yaralanmalarının tedavisinde kullanılır.
Gönderim zamanı: 29-Eyl-2024
