Ayak bileği yaralanmaları kas-iskelet sistemi yaralanmalarının yaklaşık %25'inde meydana gelen yaygın bir spor yaralanmasıdır ve en yaygın olanı lateral kollateral bağ (LCL) yaralanmalarıdır. Şiddetli durum zamanında tedavi edilmezse tekrarlayan burkulmalara yol açmak kolaydır ve daha ciddi vakalar ayak bileği ekleminin işlevini etkiler. Bu nedenle hastaların yaralanmalarının erken dönemde teşhis edilmesi ve tedavi edilmesi büyük önem taşımaktadır. Bu makale, klinisyenlerin tanının doğruluğunu artırmasına yardımcı olmak için ayak bileği eklemindeki lateral kollateral bağ yaralanmalarının tanısal becerilerine odaklanacaktır.
I. Anatomi
Ön talofibular bağ (ATFL): düzleştirilmiş, yan kapsülle kaynaşmış, fibulanın önünden başlayıp talus gövdesinin önünde bitiyor.
Kalkaneofibular bağ (CFL): kordon şeklindedir, distal lateral malleolün ön sınırından başlar ve kalkaneusta sonlanır.
Posterior talofibular bağ (PTFL): Lateral malleolün medial yüzeyinden kaynaklanır ve medial talusun arkasında biter.
ATFL tek başına yaralanmaların yaklaşık %80'ini oluştururken, ATFL ve CFL yaralanmaları birlikte yaklaşık %20'yi oluşturuyordu.
Ayak bileği ekleminin lateral kollateral bağının şematik diyagramı ve anatomik diyagramı
II. Yaralanma mekanizması
Supinasyon yaralanmaları: ön talofibular bağ
kalkaneofibular bağ varus yaralanması: kalkaneofibular bağ
III. Yaralanma derecelendirmesi
Derece I: bağ gerilmesi, görünür bağ kopması yok, nadiren şişlik veya hassasiyet ve fonksiyon kaybı belirtisi yok;
Derece II: bağın kısmi makroskopik yırtılması, orta derecede ağrı, şişlik ve hassasiyet ve eklem fonksiyonunda hafif bozulma;
Derece III: bağ tamamen yırtılır ve bütünlüğünü kaybeder; buna belirgin şişlik, kanama ve hassasiyet eşlik eder, belirgin bir fonksiyon kaybı ve eklem instabilitesi belirtileri eşlik eder.
IV. Klinik muayene Ön çekmece testi
Hasta, dizi fleksiyonda ve baldırının ucu sarkacak şekilde oturtulur ve muayeneyi yapan kişi bir eliyle kaval kemiğini yerinde tutar ve diğer eliyle ayağı topuğun arkasına doğru ileri doğru iter.
Alternatif olarak hasta sırt üstü yatar veya diz 60 ila 90 derece bükülmüş, topuk yere sabitlenmiş ve muayeneyi yapan kişi distal tibiaya arka basınç uygulayacak şekilde oturur.
Pozitiflik ön talofibular ligamanın rüptürünü öngörür.
İnversiyon stres testi
Talus eğim açısını değerlendirmek için proksimal ayak bileği immobilize edildi ve distal ayak bileğine varus gerilimi uygulandı.
Karşı tarafla karşılaştırıldığında >5° şüphe uyandıracak şekilde pozitiftir ve >10° pozitiftir; veya tek taraflı >15° pozitiftir.
Kalkaneofibuler bağ kopmasının pozitif bir göstergesi.
Görüntüleme testleri
Yaygın ayak bileği spor yaralanmalarının röntgeni
X-ışınları negatif, ancak MRI ön talofibular ve kalkaneofibular bağların yırtıklarını gösteriyor
Avantajları: X-ışını muayene için ilk tercihtir; ekonomik ve basittir; Yaralanmanın boyutu, talus eğiminin derecesine bakılarak değerlendirilir. Dezavantajları: Yumuşak dokuların, özellikle de eklem stabilitesinin korunmasında önemli olan bağ yapılarının zayıf görünümü.
MR
Şekil 1 20° oblik pozisyon en iyi anterior talofibular ligamanı (ATFL) göstermektedir; Şekil 2 ATFL taramasının azimut çizgisi
Farklı ön talofibular bağ yaralanmalarının MR görüntüleri şunları gösterdi: (A) ön talofibular bağda kalınlaşma ve ödem; (B) anterior talofibular bağ yırtığı; (C) anterior talofibular ligamanın yırtılması; (D) Avülsiyon kırığıyla birlikte ön talofibular bağ yaralanması.
Şekil 3 -15° oblik pozisyon en iyi kalkaneofibuler ligamanı (CFI) gösterdi;
Şekil 4. CFL tarama azimutu
Kalkaneofibular ligamanın akut, tam yırtılması
Şekil 5: Koronal görünüm en iyi posterior talofibular bağı (PTFL) göstermektedir;
Şekil 6 PTFL tarama azimutu
Posterior talofibular ligamanın kısmi yırtılması
Tanının derecelendirilmesi:
Sınıf I: Hasar yok;
Derece II: bağ kontüzyonu, iyi doku devamlılığı, bağların kalınlaşması, hipoekojenite, çevre dokuların ödemi;
Derece III: eksik bağ morfolojisi, doku devamlılığında incelme veya kısmi bozulma, bağların kalınlaşması ve artmış sinyal;
Derece IV: Bağ devamlılığının tamamen bozulması; buna avülsiyon kırıkları, bağların kalınlaşması ve lokal veya yaygın sinyal artışı eşlik edebilir.
Avantajları: Yumuşak dokular için yüksek çözünürlük, bağ yaralanma türlerinin net gözlemlenmesi; Kıkırdak hasarını, kemik ezilmesini ve bileşik yaralanmanın genel durumunu gösterebilir.
Dezavantajları: Kırıkların ve eklem kıkırdağı hasarının kesintiye uğrayıp uğramadığını kesin olarak belirlemek mümkün değildir; Ayak bileği bağının karmaşıklığı nedeniyle muayene verimliliği yüksek değildir; Pahalı ve zaman alıcıdır.
Yüksek frekanslı ultrason
Şekil 1a: Ön talofibular bağ yaralanması, kısmi yırtık; Resim 1b: Anterior talofibular ligaman tamamen yırtılmış, güdük kalınlaşmış ve anterior lateral alanda geniş bir efüzyon görülüyor.
Şekil 2a: Kalkaneofibular bağ yaralanması, kısmi yırtık; Şekil 2b: Kalkaneofibuler bağ yaralanması, tam yırtılma
Şekil 3a: Normal ön talofibular bağ: ters üçgen düzgün hipoekoik yapıyı gösteren ultrason görüntüsü; Şekil 3b: Normal kalkaneofibuler bağ: Ultrason görüntüsünde orta derecede ekojenik ve yoğun filamentli yapı
Şekil 4a: Ultrason görüntüsünde anterior talofibular ligamanın kısmi yırtığı; Şekil 4b: Ultrason görüntüsünde kalkaneofibular bağın tam yırtılması
Tanının derecelendirilmesi:
kontüzyon: akustik görüntüler sağlam yapıyı, kalınlaşmış ve şişmiş bağları gösterir; Kısmi yırtık: Bağda şişlik vardır, bazı liflerde kalıcı bozulma vardır veya lifler lokal olarak incelmiştir. Dinamik taramalar, valgus veya varus durumunda bağ gerginliğinin önemli ölçüde zayıfladığını, bağın incelip arttığını ve esnekliğin zayıfladığını gösterdi.
Tam yırtık: distal ayrılma ile birlikte tamamen ve sürekli olarak kesintiye uğramış bir bağ, dinamik tarama bağda gerginlik olmadığını veya yırtılmanın arttığını gösterir ve valgus veya varusta bağ herhangi bir elastikiyet olmadan ve gevşek bir eklemle diğer uca doğru hareket eder.
Avantajları: düşük maliyetli, kullanımı kolay, invazif olmayan; Her bir deri altı doku katmanının ince yapısı, kas-iskelet sistemi lezyonlarının gözlemlenmesine yardımcı olacak şekilde açıkça görüntülenir. Bağ dokusunun tüm sürecini izlemek için bağ kuşağına göre keyfi kesit incelemesi yapılır, bağ yaralanmasının yeri netleştirilir ve bağ gerginliği ve morfolojik değişiklikler dinamik olarak gözlemlenir.
Dezavantajları: MRI ile karşılaştırıldığında daha düşük yumuşak doku çözünürlüğü; Profesyonel teknik operasyona güvenin.
Artroskopi kontrolü
Avantajları: Ligamentlerin bütünlüğünü değerlendirmek ve cerrahın cerrahi planı belirlemesine yardımcı olmak için lateral malleol ve arka ayağın yapılarını (inferior talar eklem, anterior talofibular ligaman, kalkaneofibular ligaman vb. gibi) doğrudan gözlemleyin.
Dezavantajları: İnvazivdir, sinir hasarı, enfeksiyon vb. gibi bazı komplikasyonlara neden olabilir. Bağ yaralanmalarının teşhisinde genellikle altın standart olarak kabul edilir ve günümüzde çoğunlukla bağ yaralanmalarının tedavisinde kullanılır.
Gönderim zamanı: Eylül-29-2024
