Ayak bileği kırıkları klinik pratikte en sık görülen kırık türlerinden biridir. Bazı Grade I/II rotasyonel yaralanmalar ve abduksiyon yaralanmaları dışında çoğu ayak bileği kırığı genellikle lateral malleolde görülür. Weber A/B tipi lateral malleol kırıkları tipik olarak stabil distal tibiofibular sindesmoz ile sonuçlanır ve distalden proksimale doğru doğrudan görselleştirme ile iyi bir redüksiyon elde edilebilir. Buna karşılık, C tipi lateral malleol kırıkları, distal tibiofibular yaralanma nedeniyle lateral malleolde üç eksen boyunca instabiliteyi içerir ve bu, altı tip yer değiştirmeye yol açabilir: distal tibiofibular boşluğun kısalması/uzatılması, genişlemesi/daralması, ön/arka yer değiştirme. sagital düzlemde, koronal düzlemde medial/lateral eğim, rotasyonel yer değiştirme ve bu beş tip yaralanmanın kombinasyonu.
Önceki çok sayıda çalışma, kısalma/uzamanın diğerlerinin yanı sıra Dime işareti, Stenton çizgisi ve tibial aralık açısının değerlendirilmesiyle değerlendirilebileceğini göstermiştir. Koronal ve sagittal düzlemlerdeki yer değiştirme, önden ve yanal floroskopik görüntüler kullanılarak iyi değerlendirilebilir; ancak rotasyonel yer değiştirme intraoperatif olarak değerlendirilmesi en zor olanıdır.
Rotasyonel yer değiştirmeyi değerlendirmedeki zorluk özellikle distal tibiofibular vida yerleştirilirken fibulanın redüksiyonunda belirgindir. Literatürlerin çoğu, distal tibiofibular vidanın yerleştirilmesinden sonra, %25-50 oranında kötü redüksiyon meydana geldiğini, bunun da fibular deformitelerin yanlış kaynamasına ve sabitlenmesine yol açtığını göstermektedir. Bazı akademisyenler rutin intraoperatif BT değerlendirmelerinin kullanılmasını önermektedir ancak bunun pratikte uygulanması zor olabilir. Bu konuyu ele almak için, 2019 yılında, Tongji Üniversitesi'ne bağlı Yangpu Hastanesi'nden Profesör Zhang Shimin'in ekibi, uluslararası ortopedi dergisi *Injury'de, lateral malleol rotasyonunun intraoperatif röntgen kullanılarak düzeltilip düzeltilmediğini değerlendirmek için bir teknik öneren bir makale yayınladı. Literatürde bu yöntemin önemli klinik etkinliği bildirilmektedir.
Bu yöntemin teorik temeli, ayak bileğinin floroskopik görünümünde, lateral malleol fossanın lateral duvar korteksinin, lateral malleolün medial ve lateral kortekslerine paralel ve lateral malleolün lateral kortekslerine paralel, net, dikey, yoğun bir gölge göstermesidir. Lateral malleolün medial ve lateral kortekslerini birleştiren çizginin orta ila dış üçte biri.
Lateral malleol fossanın lateral duvar korteksi (b çizgisi) ile lateral malleolün medial ve lateral korteksleri (a ve c çizgileri) arasındaki konumsal ilişkiyi gösteren ayak bileği floroskopik görünümünün çizimi. Tipik olarak b çizgisi, a ve c çizgileri arasındaki dış üçte birlik çizgide bulunur.
Lateral malleolün normal pozisyonu, dış rotasyon ve iç rotasyon, floroskopik görünümde farklı görüntüleme görünümlerine neden olabilir:
- Normal pozisyonda döndürülmüş lateral malleol**: Lateral malleolün medial ve lateral kortekslerinin dış üçte bir çizgisi üzerinde konumlandırılmış, lateral malleol fossanın yan duvarında kortikal gölgeli normal bir lateral malleol konturu.
-Lateral malleol dış rotasyon deformitesi**: Lateral malleol konturu "keskin yapraklı" görünür, lateral malleol fossa üzerindeki kortikal gölge kaybolur, distal tibiofibular boşluk daralır, Shenton çizgisi süreksiz ve dağılmış hale gelir.
-Lateral malleol iç rotasyon deformitesi**: Lateral malleol konturu "kaşık şeklinde" görünür, lateral malleol fossa üzerindeki kortikal gölge kaybolur ve distal tibiofibular boşluk genişler.
Ekip, distal tibiofibular sindesmoz yaralanmalarıyla birlikte C tipi lateral malleol kırığı olan 56 hastayı dahil etti ve yukarıda belirtilen değerlendirme yöntemini kullandı. Ameliyat sonrası BT yeniden incelemeleri, 44 hastanın herhangi bir rotasyonel deformite olmadan anatomik redüksiyona ulaştığını, 12 hastanın ise hafif rotasyonel deformite (5°'den az) yaşadığını, 7 vakada iç rotasyon ve 5 vakada dış rotasyon olduğunu gösterdi. Orta dereceli (5-10°) veya şiddetli (10°'den büyük) dış rotasyon deformitesi vakalarına rastlanmadı.
Önceki çalışmalar, lateral malleol kırıklarının azaltılmasının değerlendirilmesinin üç ana Weber parametresine dayanabileceğini göstermiştir: tibial ve talar eklem yüzeyleri arasındaki paralel eşit mesafe, Shenton çizgisinin sürekliliği ve Dime işareti.
Lateral malleolün yetersiz redüksiyonu klinik uygulamada çok yaygın bir sorundur. Uzunluğun restorasyonuna gereken önem verilirken, rotasyonun düzeltilmesine de aynı derecede önem verilmelidir. Ağırlık taşıyan bir eklem olarak, ayak bileğindeki herhangi bir kötü redüksiyon, işlevi üzerinde yıkıcı etkiler yaratabilir. Profesör Zhang Shimin tarafından önerilen intraoperatif floroskopik tekniğin, C tipi lateral malleol kırıklarının kesin olarak azaltılmasına yardımcı olabileceğine inanılmaktadır. Bu teknik, ön saflardaki klinisyenler için değerli bir referans görevi görmektedir.
Gönderim zamanı: Mayıs-06-2024
