Distal radius kırıklarını değerlendirmek için en sık kullanılan görüntüleme parametreleri genellikle volar eğim açısı (VTA), ulnar varyans ve radyal yüksekliği içerir. Distal radius anatomisine dair anlayışımız derinleştikçe, anteroposterior mesafe (APD), gözyaşı açısı (TDA) ve kapitat-radius ekseni mesafesi (CARD) gibi ek görüntüleme parametreleri önerilmiş ve klinik uygulamada uygulanmıştır.
Distal radius kırıklarını değerlendirmek için yaygın olarak kullanılan görüntüleme parametreleri şunlardır: a：VTA；b：APD；c：TDA；d：CARD。
Çoğu görüntüleme parametresi, radial yükseklik ve ulnar varyans gibi eklem dışı distal radius kırıkları için uygundur. Ancak, Barton kırıkları gibi bazı eklem içi kırıklar için, geleneksel görüntüleme parametreleri cerrahi endikasyonları doğru bir şekilde belirleme ve rehberlik sağlama konusunda yetersiz kalabilir. Bazı eklem içi kırıklar için cerrahi endikasyonun eklem yüzeyindeki adımlama ile yakından ilişkili olduğuna genel olarak inanılmaktadır. Eklem içi kırıkların yer değiştirme derecesini değerlendirmek için yabancı bilim insanları yeni bir ölçüm parametresi olan TAD'yi (Yer Değiştirme Sonrası Eğim) önermiş ve bu parametre ilk olarak distal tibial yer değiştirmenin eşlik ettiği posterior malleolus kırıklarının değerlendirilmesi için bildirilmiştir.
Tibianın distal ucunda, talusun posterior çıkığıyla birlikte posterior malleolus kırığı olgularında, eklem yüzeyi üç ark oluşturur: Ark 1, distal tibianın anterior eklem yüzeyi, Ark 2, posterior malleolus parçasının eklem yüzeyi ve Ark 3, talusun tepe noktasıdır. Talusun posterior çıkığıyla birlikte posterior malleolus kırığı parçası varsa, Ark 1'in anterior eklem yüzeyinde oluşturduğu dairenin merkezi T noktası, talusun tepesindeki Ark 3'ün oluşturduğu dairenin merkezi A noktası olarak gösterilir. Bu iki merkez arasındaki mesafe TAD (Tilt After Displacement) olup, yer değiştirme ne kadar büyükse TAD değeri de o kadar büyük olur.
Cerrahi amaç, eklem yüzeyinde anatomik redüksiyonu gösteren 0 ATD (Yer Değiştirme Sonrası Eğim) değerine ulaşmaktır.
Aynı şekilde volar Barton kırığı durumunda:
Kısmen yer değiştirmiş eklem yüzeyi parçaları Arc 1'i oluşturur.
Ay şeklindeki faset 2. Yay olarak görev yapar.
Radiusun dorsal yüzü (kırığı olmayan normal kemik) Arc 3'ü temsil eder.
Bu üç arkın her biri birer daire olarak düşünülebilir. Lunat faset ve volar kemik parçası birlikte yer değiştirdiğinden, Daire 1 (sarı) merkezini Daire 2 (beyaz) ile paylaşır. ACD, bu ortak merkezden Daire 3'ün merkezine olan mesafeyi temsil eder. Cerrahi amaç, ACD'yi anatomik redüksiyonu gösteren 0 değerine geri getirmektir.
Önceki klinik uygulamalarda, <2 mm'lik bir eklem yüzeyi çıkıntısının redüksiyon için standart olduğu yaygın olarak kabul görmüştür. Ancak bu çalışmada, farklı görüntüleme parametrelerinin Alıcı Çalışma Karakteristiği (ROC) eğrisi analizi, ACD'nin eğri altında kalan alan (AUC) değerinin en yüksek olduğunu göstermiştir. ACD için 1,02 mm'lik bir kesme değeri kullanıldığında, %100 duyarlılık ve %80,95 özgüllük göstermiştir. Bu durum, kırık redüksiyonu sürecinde ACD'yi 1,02 mm'ye kadar düşürmenin daha makul bir kriter olabileceğini düşündürmektedir.
Geleneksel standart <2mm'lik eklem yüzeyi çıkıntısından daha iyidir.
ACD, konsantrik eklemleri içeren eklem içi kırıklarda yer değiştirme derecesinin değerlendirilmesinde değerli bir referans değerine sahip gibi görünmektedir. Daha önce belirtildiği gibi, tibial plafond kırıkları ve distal radius kırıklarının değerlendirilmesindeki uygulamasının yanı sıra, dirsek kırıklarının değerlendirilmesinde de kullanılabilir. Bu, klinik uygulayıcılara tedavi yaklaşımlarını seçmek ve kırık redüksiyon sonuçlarını değerlendirmek için faydalı bir araç sağlar.
Gönderim zamanı: 18 Eylül 2023
