Femurun intertrokanterik kırıkları, yaşlılardaki kalça kırıklarının% 50'sini oluşturmaktadır. Konservatif tedavi, derin ven trombozu, pulmoner emboli, basınç yaraları ve pulmoner enfeksiyonlar gibi komplikasyonlara eğilimlidir. Bir yıl içinde mortalite oranı%20'yi aşmaktadır. Bu nedenle, hastanın fiziksel durumunun izin verdiği durumlarda, erken cerrahi iç fiksasyon, intertrokanterik kırıklar için tercih edilen tedavidir.
İntramedüller tırnak iç fiksasyonu şu anda intertrokanterik kırıkların tedavisi için altın standarttır. PFNA iç fiksasyonunu etkileyen faktörler üzerine yapılan çalışmalarda, daha önceki birçok çalışmada PFNA tırnak uzunluğu, varus açısı ve tasarım gibi faktörler bildirilmiştir. Bununla birlikte, ana tırnak kalınlığının fonksiyonel sonuçları etkileyip etkilemediği hala belirsizdir. Bunu ele almak için, yabancı akademisyenler, işlevsel sonuçlarda farklılıklar olup olmadığını karşılaştırmayı amaçlayan yaşlı bireylerde (yaş> 50) intertrokanterik kırıkları düzeltmek için eşit uzunlukta ancak farklı kalınlığa sahip intramedüller tırnaklar kullanmışlardır.
Çalışmaya, hepsi PFNA-II iç fiksasyon ile tedavi edilen 191 tek taraflı intertrokanterik kırık vakası vardı. Daha az trokanter kırıldığında ve ayrıldığında, 200 mm'lik kısa bir çivi kullanıldı; Daha az trokanter bozulmadan veya ayrılmadığında, 170 mm ultra kısa bir çivi kullanıldı. Ana tırnak çapı 9-12 mm arasında değişiyordu. Çalışmadaki ana karşılaştırmalar aşağıdaki göstergelere odaklanmıştır:
1. konumlandırmanın standart olup olmadığını değerlendirmek için daha az trokanter genişliği;
2. İndirgeme kalitesini değerlendirmek için kafa boyun parçasının medial korteksi ile distal fragman arasındaki ilişki;
3. TIP-APEX mesafesi (TAD);
4.Nail-Canal Oran (NCR). NCR, ana tırnak çapının distal kilitleme vidası düzlemindeki medüller kanal çapına oranıdır.
Dahil olan 191 hasta arasında, ana çivinin uzunluğuna ve çapına dayalı vakaların dağılımı aşağıdaki şekilde gösterilmiştir:
Ortalama NCR%68.7 idi. Bu ortalamayı bir eşik olarak kullanılarak, NCR'li ortalamadan daha büyük olan vakaların daha kalın bir ana tırnak çapına sahip olduğu düşünülürken, ortalamadan daha az NCR olan durumların daha ince bir ana tırnak çapına sahip olduğu düşünülmüştür. Bu, hastaların kalın ana tırnak grubuna (90 vaka) ve ince ana tırnak grubuna (101 vaka) sınıflandırılmasına yol açtı.
Sonuçlar, kalın ana tırnak grubu ile ince ana tırnak grubu arasında uç-apex mesafesi, koval skoru, gecikmiş iyileşme oranı, yeniden ameliyat oranı ve ortopedik komplikasyonlar açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığını göstermektedir.
Bu çalışmaya benzer şekilde, 2021'de "Ortopedik Travma Dergisi" nde bir makale yayınlandı: [Makalenin başlığı].
Çalışma, hepsi sefalomedüller tırnaklarla tedavi edilen intertrokanterik kırıklara sahip 168 yaşlı hastayı (yaş> 60) içeriyordu. Ana çivinin çapına göre, hastalar 10 mm'lik bir gruba ve çapı 10 mm'den büyük olan bir gruba ayrıldı. Sonuçlar ayrıca iki grup arasında yeniden ameliyat oranlarında (genel veya bulaşıcı olmayan) istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığını göstermiştir. Çalışmanın yazarları, intertrokanterik kırıkları olan yaşlı hastalarda, 10 mm çapında bir ana çivi kullanmanın yeterli olduğunu ve yine de olumlu fonksiyonel sonuçlar elde edebileceği için aşırı raybasyona gerek olmadığını göstermektedir.
Post süresi: 23 Şub-2024
