Tedavinin sonucu kırık bloğunun anatomik olarak yeniden konumlandırılmasına, kırığın güçlü fiksasyonuna, iyi yumuşak doku örtüsünün korunmasına ve erken fonksiyonel egzersize bağlıdır.
Anatomi
kol kemiğinin distal kısmımedial kolon ve lateral kolona bölünmüştür (Şekil 1).
Şekil 1 Distal humerus medial ve lateral kolondan oluşur
Medial sütun, humerus epifizinin medial kısmını, humerusun medial epikondilini ve humerus kaymasını içeren medial humerus kondilini içerir.
Humerus epifizinin lateral kısmını, humerusun dış epikondilini ve humerus tüberozitesini de içeren humerusun dış kondilini içeren lateral sütun.
İki yan sütun arasında ön koronoid fossa ve arka humerus fossa bulunur.
Yaralanma mekanizması
Humerusun suprakondiler kırıkları çoğunlukla yüksekten düşmelerden kaynaklanır.
Eklem içi kırıkları olan genç hastalar çoğunlukla yüksek enerjili şiddetli yaralanmalardan kaynaklanır, ancak yaşlı hastalarda osteoporoz nedeniyle düşük enerjili şiddetli yaralanmalardan dolayı eklem içi kırıklar oluşabilir.
Yazıyor
(a) Suprakondiler kırıklar, kondiler kırıklar ve interkondiler kırıklar vardır.
(b) Humerusun suprakondiler kırıkları: kırık bölgesi şahin çukurunun üzerinde yer alır.
(c) Humeral kondil kırığı: kırık bölgesi şahin çukurunda yer almaktadır.
(d)humerusun interkondiler kırığı: kırık bölgesi humerusun distal iki kondili arasında yer alır.
Şekil 2 AO yazımı
AO humerus kırığı tiplemesi (Şekil 2)
Tip A: eklem dışı kırıklar.
Tip B: eklem yüzeyini içeren kırık (tek kolonlu kırık).
Tip C: Distal humerusun eklem yüzeyinin humerus kökünden tamamen ayrılması (bikolumnar kırık).
Her tip ayrıca kırığın ufalanma derecesine göre 3 alt tipe ayrılır (bu sırayla artan ufalanma derecesine sahip 1 ~ 3 alt tip).
Şekil 3 Riseborough-Radin tiplemesi
Humerus interkondiler kırıklarının Riseborough-Radin tiplemesi (tüm tipler humerusun suprakondiler kısmını içerir)
Tip I: Humeral tüberozite ile talus arasında yer değiştirme olmaksızın kırık.
Tip II: dönme deformitesi olmaksızın kondilin kırık kütlesinin yer değiştirmesi ile humerusun interkondiler kırığı.
Tip III:kondilin kırık parçasının rotasyonel deformite ile yer değiştirmesi ile humerusun interkondiler kırığı.
Tip IV: Bir veya her iki kondilin eklem yüzeyinde ciddi parçalı kırık (Şekil 3).
Şekil 4 Tip I humerus tüberosite kırığı
Şekil 5 Humeral tüberosite kırığı evrelemesi
Humerus tüberositesinin kırığı: distal humerusun yırtılma yaralanması
Tip I: humerus talusunun lateral kenarı da dahil olmak üzere tüm humerus tüberositesinin kırığı (Hahn-Steinthal kırığı) (Şekil 4).
Tip II: humerus tüberozitesinin eklem kıkırdağının subkondral kırığı ( Kocher-Lorenz kırığı).
Tip III: Humerus tüberositesinin parçalı kırığı (Şekil 5).
Ameliyatsız tedavi
Distal humerus kırıklarında ameliyatsız tedavi yöntemlerinin rolü sınırlıdır.Ameliyatsız tedavinin amacı: eklem sertliğini önlemek için erken eklem hareketi;Çoğunlukla birden fazla bileşik hastalıktan muzdarip olan yaşlı hastalar, dirsek ekleminin 2-3 hafta boyunca 60° fleksiyonda splintlenmesi ve ardından hafif aktivite gibi basit bir yöntemle tedavi edilmelidir.
Cerrahi tedavi
Tedavinin amacı eklemin ağrısız fonksiyonel hareket açıklığını (30° dirsek ekstansiyonu, 130° dirsek fleksiyonu, 50° ön ve arka rotasyon) yeniden sağlamaktır;kırığın sağlam ve stabil iç fiksasyonu, cilt yarasının iyileşmesinden sonra fonksiyonel dirsek egzersizlerinin başlatılmasını sağlar;Distal humerusun çift plakalı fiksasyonu şunları içerir: medial ve posterior lateral çift plakalı fiksasyon veyamedial ve lateralçift plaka sabitleme.
Cerrahi yöntem
(a) Hasta, etkilenen uzvun altına bir astar yerleştirilerek yukarıya doğru yanal pozisyonda yerleştirilir.
Ameliyat sırasında median ve radial sinirlerin tanımlanması ve korunması.
Dirseğin arka kısmına cerrahi erişim genişletilebilir: derin eklem kırıklarını ortaya çıkarmak için ulnar şahin osteotomisi veya triceps retraksiyonu
ulnar şahin göz osteotomisi: özellikle eklem yüzeyinin parçalı kırıkları için yeterli maruz kalma.Ancak kırık kaynamaması sıklıkla osteotomi bölgesinde meydana gelir.Geliştirilmiş ulnar şahin osteotomisi (balıksırtı osteotomisi) ve transtansiyon bant teli veya plak fiksasyonu ile kırık kaynamama oranı önemli ölçüde azaltılmıştır.
Triceps retraksiyon ekspojuru, eklem parçalanmasının olduğu distal humerus üç katlı blok kırıklarına uygulanabilir ve humerus slaytının genişletilmiş ekspozürü, ulnar şahin ucunu yaklaşık 1 cm'de kesip açığa çıkarabilir.
Plakaların yerleştirilmesi gereken kırılma tipine bağlı olarak iki plakanın dik veya paralel olarak yerleştirilebileceği bulunmuştur.
Eklem yüzeyi kırıkları düz bir eklem yüzeyine getirilerek humerus sapına sabitlenmelidir.
Şekil 6 Dirsek kırığının ameliyat sonrası iç fiksasyonu
Kırık bloğunun geçici fiksasyonu K teli uygulanarak gerçekleştirildi, ardından 3,5 mm'lik güç kompresyon plağı distal humerus lateral kolonunun arkasındaki şekle göre plağın şekline göre şekillendirildi ve 3,5 mm'lik rekonstrüksiyon plağı yerleştirildi. Plakanın her iki tarafı da kemik yüzeyine uyacak şekilde medial kolonun şekline göre kesilmiştir (yeni gelişmiş şekillendirme plakası süreci basitleştirebilir.) (Şekil 6).
Eklem yüzeyi kırık parçasını tüm dişli kortikal vidalarla medialden lateral tarafa doğru basınçla sabitlememeye dikkat edin.
Epifiz-humerus bin göç yeri kırığın kaynamamasını önlemek açısından önemlidir.
Kemik defekti bölgesine kemik grefti dolgusu yapılması, kompresyon kırığı defektini doldurmak için iliak süngerimsi kemik greftlerinin uygulanması: medial kolon, eklem yüzeyi ve lateral kolon, süngerimsi kemiğin sağlam periosteum ve epifizde kompresyon kemiği defekti ile yan tarafa greftlenmesi.
Sabitlemenin kilit noktalarını hatırlayın.
Distal kırık parçasının mümkün olduğu kadar çok sayıda fiksasyonla sabitlenmesividalarolabildiğince.
mümkün olduğu kadar çok kırık parçasının medialden laterale geçen vidalarla tespit edilmesi.
Distal humerusun medial ve lateral taraflarına çelik plakalar yerleştirilmelidir.
Tedavi seçenekleri: Total dirsek artroplastisi
Şiddetli parçalı kırıkları veya osteoporozu olan hastalarda total dirsek artroplastisi, daha az talepkar hastalardan sonra dirsek eklemi hareketini ve el fonksiyonunu eski haline getirebilir;Dirsek eklemindeki dejeneratif değişiklikler için cerrahi teknik total artroplastiye benzer.
(1) proksimal kırığın uzamasını önlemek için uzun gövde tipi protezin uygulanması.
(2) Cerrahi operasyonların özeti.
(a) İşlem, distal humerus kırığı insizyonu ve internal fiksasyon (ORIF) için kullanılanlara benzer adımlarla, posterior dirsek yaklaşımı kullanılarak gerçekleştirilir.
Ulnar sinirin anteriorizasyonu.
Parçalanmış kemiği çıkarmak için trisepslerin her iki yanından erişim (anahtar nokta: trisepslerin ulnar şahin bölgesindeki durağını kesmeyin).
Hawk fossa dahil olmak üzere humerus distalinin tamamı çıkarılıp protez takılabilir, bu protez 1 ila 2 cm daha çıkarılırsa önemli bir sekel bırakmaz.
Humeral kondilin eksizyonundan sonra humerus protezinin takılması sırasında triseps kasının içsel geriliminin ayarlanması.
Ulnar protez bileşeninin açığa çıkarılması ve yerleştirilmesi için daha iyi erişim sağlamak üzere proksimal ulnar çıkıntının ucunun eksizyonu (Şekil 7).
Şekil 7 Dirsek artroplastisi
Ameliyat sonrası bakım
Ameliyat sonrası dirsek ekleminin arka kısmına uygulanan splint, hastanın cilt yarası iyileştikten sonra çıkarılmalı ve yardımlı aktif fonksiyonel egzersizlere başlanmalıdır;Dirsek eklemi, cilt yarasının iyileşmesini desteklemek için total eklem replasmanından sonra yeterince uzun bir süre sabitlenmelidir (daha iyi ekstansiyon fonksiyonu elde etmeye yardımcı olmak için dirsek eklemi ameliyattan sonra 2 hafta boyunca düz pozisyonda sabitlenebilir);Etkilenen uzuvları daha iyi korumak için sıklıkla çıkarılabildiğinde, hareket açıklığı egzersizlerini kolaylaştırmak için artık klinik olarak çıkarılabilir bir sabit atel yaygın olarak kullanılmaktadır;Aktif fonksiyonel egzersize genellikle cilt yarasının tamamen iyileşmesinden 6-8 hafta sonra başlanır.
Ameliyat sonrası bakım
Ameliyat sonrası dirsek ekleminin arka kısmına uygulanan splint, hastanın cilt yarası iyileştikten sonra çıkarılmalı ve yardımlı aktif fonksiyonel egzersizlere başlanmalıdır;Dirsek eklemi, cilt yarasının iyileşmesini desteklemek için total eklem replasmanından sonra yeterince uzun bir süre sabitlenmelidir (daha iyi ekstansiyon fonksiyonu elde etmeye yardımcı olmak için dirsek eklemi ameliyattan sonra 2 hafta boyunca düz pozisyonda sabitlenebilir);Etkilenen uzuvları daha iyi korumak için sıklıkla çıkarılabildiğinde, hareket açıklığı egzersizlerini kolaylaştırmak için artık klinik olarak çıkarılabilir bir sabit atel yaygın olarak kullanılmaktadır;Aktif fonksiyonel egzersize genellikle cilt yarasının tamamen iyileşmesinden 6-8 hafta sonra başlanır.
Gönderim zamanı: Aralık-03-2022
